Czy zarządzający funduszami inwestycyjnymi powinni otrzymywać tak astronomiczne premie za swoje usługi?
Dan Ariely wraz ze współpracownikami (2005) przeprowadził dwa eksperymenty. W pierwszym badani uczestniczyli w szeregu zadań, w których musieli miedzy innymi dopasować kawałki układanki do plastikowej ramki, rzucać piłką tenisową do celu lub zapamiętywać ciągi liczb. Za dobre wykonanie obiecywano różne kwoty pieniężne (małe, średnie lub duże). Jednej trzeciej badanych mówiono, że otrzymają mały bonus w stosunku do normalnego wynagrodzenia, w drugiej grupie mówiono, że otrzymają średni, a w trzeciej, że wysoki bonus. Uzyskane wyniki pokazały, że grupa, która otrzymywała największe bonusy uzyskiwała gorsz wyniki w wykonywanych zadaniach niż pozostałe dwie grupy (grupa ze średnim bonusem miała podobną efektywność co grupa o najniższym bonusie)!!!
W drugim badaniu uczestnicy byli również dzieleni na dwie grupy, które różniły się wielkością otrzymywanego bonusu za wykonane zadania (600 lub 60 dolarów). Ponadto jednak każdą z grup dzielono jeszcze na dwie podgrupy, z których jedna wykonywała zadanie wymagające zdolności poznawczych (dodawanie liczb), a druga mechanicznych (pisanie na maszynie).
Uzyskane wyniki pokazały, że gdy badani wykonywali zadanie wymagające umiejętności mechanicznych efektywność wykonywanego zadania była dodatnio skorelowana z wielkością wynagrodzenia, tj. wyższe wynagrodzenie przekładało się na wyższą efektywność wykonywanego zadania. Natomiast, gdy badani wykonywali zadanie wymagające umiejętności poznawczych korelacja była ujemna, tj. wyższe wynagrodzenie prowadziło do gorszych rezultatów!!!
Bibliografia:
Ariely, D., Gneezy, U., Loewenstein, G. & Mazar, N. (2005). Large Stakes and Big Mistakes. Federal Reserve Bank of Boston Working Papers, 05-11. Boston.
