czwartek, 6 sierpnia 2009

Sposób przedstawienia problemu

W swoim badaniu Daniel Kahneman i Amos Tversky (1984) prosili badanych o wyobrażenie sobie, że pełnią urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Następnie przedstawiali scenariusz, w którym informowali, że ich kraj jest zagrożony wybuchem epidemii, która może uśmiercić sześćset osób.
Badani otrzymywali specjalnie przygotowane przez doradców prezydenta programy zwalczania choroby. Poniżej zostaną przedstawione opisy programów dla dwóch grup eksperymentalnych.
Grupa 1:
- jeśli prezydent przyjmie program A, na pewno zostanie uratowanych dwustu ludzi;
- jeśli prezydent przyjmie program B, istnieje prawdopodobieństwo wynoszące jedną trzecią, że zostanie uratowanych sześćset osób, i prawdopodobieństwo równe dwóm trzecim, że nikt się nie uratuje.

Grupa 2:
- jeśli prezydent przyjmie program A, na pewno umrze czterystu ludzi;
- jeśli prezydent przyjmie program B, istnieje prawdopodobieństwo wynoszące jedną trzecią, że nikt nie umrze, i prawdopodobieństwo dwie trzecie, że umrze sześćset osób.

Zadaniem badanych było opowiedzenie się (indywidualnie) za jednym z dwóch przedłożonych programów.

Wyniki:
W grupie pierwszej 72% badanych wybrało program A, w grupie drugiej 78% badanych wybrało program B!!!


Kahneman, D., Tversky, A. (1984). Choices, values, and frames. American Psychologist 39, 555-594.

W obu grupach, zarówno programy A, jak i B są tożsame. Jedyna różnica polega na perspektywie przedstawienia. Według teorii perspektywy to, w jaki sposób zostanie ujęty dany problem, ma ogromne znaczenie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz