Henderson i Dweck (1990) w swoim badaniu wyodrębniły dwie grupy uczniów ze szkoły średniej różniący się przekonaniem odnośnie stałości inteligencji. Uczniowie z jednej grupy przyjmowali założenie, że inteligencja jest cechą niezmienną, której nie można podwyższać. Natomiast uczniowie z drugiej grupy sądzili, że poziom inteligencji jest zmienny i że można go podwyższać. Badaczki chciały sprawdzić czy owe przekonania mogą determinować wyniki osiągane w szkole.
Wyniki:
Na początku nauki w szkole średniej oceny obu grup uczniów nie różniły się od siebie. W ciągu pierwszego roku nauki obie grupy doznawały porażek, ale też odnosiły pewne sukcesy w nauce. Po zakończeniu pierwszego roku okazało się, że "teoretycy stałości" uzyskiwali gorsze oceny, niż ich koledzy, którzy byli "teoretykami zmienności".
Henderson, V., Dweck, C. (1990). Achievement and motivation in adolescence: A new model and data. W: S. Feldman, G. Elliot (red.), At the treshold: The developing adolescent (s. 308-329). Cambridge: Harvard Univeristy Press.
Wyniki:
Na początku nauki w szkole średniej oceny obu grup uczniów nie różniły się od siebie. W ciągu pierwszego roku nauki obie grupy doznawały porażek, ale też odnosiły pewne sukcesy w nauce. Po zakończeniu pierwszego roku okazało się, że "teoretycy stałości" uzyskiwali gorsze oceny, niż ich koledzy, którzy byli "teoretykami zmienności".
Henderson, V., Dweck, C. (1990). Achievement and motivation in adolescence: A new model and data. W: S. Feldman, G. Elliot (red.), At the treshold: The developing adolescent (s. 308-329). Cambridge: Harvard Univeristy Press.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz